به گزارش واحد تامین خبر پایگاه خبری یزدفردا " مرکز اسناد انقلاب اسلامی بدنبال سخنان رئیس جمهور درباره «مرحوم مهدی بازرگان» در مراسم ۱۶ آذر ماه امسال در دانشگاه شریف که گفت: «درود بر شهیدان دانشگاه و بزرگانی چون بهشتی ها، مطهری ها، مفتح ها، شریعتی ها و بازرگان ها که معلم ایستادگی در برابر استعمار بودند»، اقدام انتشار بخشی از خاطرات حجت الاسلام حسن روحانی درباره بازرگان کرد.

به گزارش یزد فردا این خاطرات برگرفته از کتاب خاطرات حجت الاسلام حسن روحانی است که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است. وی در کتاب خاطراتش به بیان جزئیات جلسه ای که بازرگان در نوفل لوشاتو خدمت امام (ره) بوده است، می پردازد و می نویسد «نظرات مهندس بازرگان مشابه نظرات آقای شریعتمداری بود، ما می دانستیم که امام از نظرات آقای شریعتمداری چقدر ناراحت است ، منتهی ایشان در این زمینه مصلحت را در سکوت می دانست .»

مشروح این بخش از خاطرات روحانی را در ادامه می خوانید:

«روز یکشنبه ۱۳۵۷/۷/۳۰ آقای بازرگان برای دیدار امام به نوفل لوشاتو آمده بود. فکر می کنم آقای میناچی هم همراه وی بود. موقع غروب بود که به نوفل لوشاتو رسیده بودند و بعد از نماز مغرب و عشا در منزل مقابل (اندرونی ) خدمت امام شرفیاب شدند. ملاقات حدود یک ساعت یا کمی بیشتر طول کشید. چهار پنج نفری بودیم که در اتاق جنب اتاق دفتر نشسته بودیم که آنها بعد از ملاقات به آنجا آمدند. حدود یک ساعتی هم آنجا نشستند و بحث هایی مطرح شد. یکی از نکاتی که به خاطر دارم این بود که مهندس بازرگان می گفت : اینکه امام می گوید شاه باید از کشور برود، تا من به کشور برگردم ، اشتباه است . مگر شدنی است ؟! پشتیبان شاه آمریکاست . شاه برود، یعنی آمریکا از ایران برود و این کار امکان پذیر نیست . گفت : ما که هر چه به امام گفتیم ، قبول نکرد. شما که اینجا هستید و می توانید بیشتر با امام صحبت کنید، با ایشان بحث کنید بلکه بتوانید ایشان را قانع کنید. از امام بخواهید نگوید تا شاه نرود، من به ایران برنمی گردم . این تقریباً تعلیق به محال است .

به ایشان گفتم : همین امروز امام در سخنرانی خودشان بر این مسئله تأکید داشتند که سخن همه ی مردم ایران یک چیز است و آن «مرگ بر پهلوی » است . بعد هم به ملت ایران گفتند: از آمریکا و شوروی نترسید. وقتی یک ملت می خواهد که این آدم برود، کسی نمی تواند جلوی آنها را بگیرد. مردم می خواهند خودشان حاکم بر سرنوشت خودشان باشند. گفتم : ممکن است شما با ویژگی های امام کاملاً آشنا نباشید. امام اگر به نظری برسد و به راهی اطمینان پیدا کند و آن را وظیفه ی خودش بداند، سخن هیچ کس در او تأثیری نخواهد داشت . بحث با امام در این گونه مسائل بی ثمر است ، ضمن اینکه این جمع هم نظر جنابعالی را خیلی قبول ندارند.

 مهندس بازرگان کمی ناراحت شد و گفت : قبول کنید در زمینه ی مسائل سیاسی و جهانی ما بیشتر از شما مطلع هستیم . ما هدف واحدی را دنبال می کنیم و به امام هم احترام می گذاریم ، ولی در این مسیر باید قدم به قدم جلو رفت . فعلاً باید بگوییم که شاه باید صرفاً سلطنت کند و نه حکومت . سپس یک مجلس و دولت مردمی را روی کار بیاوریم تا در مراحل بعد، بحث رفتن شاه مطرح شود. بحث کمی طولانی شد و تقریباً بی ثمر. بعد از ساعتی آنها خداحافظی کردند و رفتند. از نظر ما تقریباً نظرات مهندس بازرگان مشابه نظرات آقای شریعتمداری بود. ما می دانستیم که امام از حرف ها و نظرات آقای شریعتمداری چقدر ناراحت است ، منتهی ایشان در این زمینه مصلحت را در سکوت می دانست .

 آخر شب با چند نفر از دوستان به پاریس برگشتیم و در منزل محله ی «کشان » ماندیم و من فردا عازم لندن شدم . گرچه هر روز در نوفل لوشاتو رفت و آمد بود و افرادی برای دیدن امام می آمدند، ولی معمولاً از عصر جمعه تا صبح دوشنبه شلوغ تر بود. بسیاری از دانشجویان و ایرانیان مقیم اروپا و حتی سایر کشورها در تعطیلات آخر هفته برای زیارت امام به نوفل لوشاتو می آمدند.

 بعد از ملاقات مهندس بازرگان با امام و طرح مطالبی خدمت ایشان مبنی بر بقای شاه و محدود شدن قدرت او به سلطنت ، امام در سخنرانی هایی متعدد به رد این نظریه پرداخت که ماندن شاه به هر صورت خطرناک است و در این شرایط که همه ی مردم قیام کرده اند، اگر کار را تمام نکنیم ، محال است در آینده بتوان بار دیگر مردم را به صحنه آورد.

در واقع امام ، نهضت سراسری ملت ایران را یک واقعه ی استثنایی می دانست که باید از آن به درستی استفاده   کرده و به نتیجه ی مطلوب رساند. اگر دشمن با ترفندهای مختلف موفق شود مردم را سرد کند، به وجود آوردن نهضت دیگری امکان پذیر نخواهد بود. همچنین امام به سیاست پلکانی و قدم به قدم که مورد نظر مهندس بازرگان و افرادی همچون آقای شریعتمداری بود، به شدت حمله می کرد و در سخنرانی های متعدد، آن را به منزله ی مهلت دادن به رژیم برای تجدید قوا می دانست . حتی رفتن شاه و به جای آن ، استقرار شورای سلطنت را هم مردود می دانست . از دیدگاه امام ، ملت ایران برای اولین بار فرصت مناسبی پیدا کرده تا ریشه استبداد و استعمار را درآورد و سرنوشت کشور را خود به دست گیرد». منبع"مهر،